Syl op het kruispunt

De wind giert door de straat. Dikke waterdruppels benatten de 4 ramen en weerhouden me naar buiten te gaan. Ik heb tevens angst dat de pleisters los gaan laten. Het is herfst. De herfst maakt veel geluid. Van bulderend razend en tierend  om het huis en door de 2 stegen voor en naast me, tot panfluitmuziek in hoge zuivere tonen, geblazen in de masten van de boten. Lege limonadeblikjes dansen over straat om bij mij voor de deur in cirkeltjes te  blijven draaien. Ik woon op een kruispunt. Geen gelijkwaardig kruispunt kan je wel stellen. Dat maakt alles meteen zo spannend. De voorrangsregels zijn totaal niet duidelijk.

Ik kijk mensen, voor zover ik zicht heb vandaag. Ze komen recht op me af uit de steeg, naast mijn overburen. Mijn oogleden zijn zwaar maar door een minuscuul kiertje zie ik ze naar de grond kijken. De schouders afgezakt en de lippen op streepje strak. De kinderen echter spelen een balspel. Regenjasjes aan en de capuchons waaien af. Ze lachen hard en stampen in plassen. Ze worden onbekommerd nat. Ik durf nog net niet naar buiten al twijfel ik inmiddels wel. Ik wil graag uit mijn verdoofde toestand treden. Weer een lach op mijn toet maar nu graag zonder de terugval.

De angst om weer naar buiten te gaan is wat afgenomen. Het kruispunt lonkt. Normaal ga ik linksaf maar een ding is zeker. Ik ga breken. Breken met de gewoontes die er langzaam in zijn geslopen. Ik loop rechtsom mijn huis uit en steek het plein over. De storm gaat met mijn evenwicht aan de haal. Stabiel ben ik nog niet, zoveel is nu wel zeker. De tocht terug naar huis na de gedane boodschapjes schud me wakker. De oude zekerheden schud ik van me af. De storm helpt enorm en  geeft krachtige duwtjes in mijn rug. Tevens veegt de storm ook mijn bovenkamer leeg. Dat lucht op.

Ik open de voordeur. De koffie geurt. Het is lekker warm en de muziek galmt warme tonen. Gregory Porter zingt en de lamp schijnt vrolijke ritmische kleuren. Mijn ogen zijn alweer geopend en ik heb enorm veel zin. Zin in de nieuwe uitdagingen. Wat zal het worden? Wat kan ik aan? Vandaag word het een creatieve kookuitdaging. Gekke combinaties bedenken. Ik ga op excursie in de keuken. Creatieve gulle recepten schieten al als paddenstoelen uit mijn kop. Ik ga mijn dopaminegehalte heerlijk verhogen. Geen wijn en sigaretten dit keer maar als vervanger innerlijk intense pret.

 10 januari 2015.