Syl breekt de week.

De woensdag van deze week is al weer bijna ten einde. De wind is gaan liggen en de temperatuur is eindelijk aangenaam. Maandag was een bijzondere start, 2^de pinkster bracht ik door bij de schelp in het overbevolkte vondelpark. Een schril contrast met de zondag bij nieuwe diep in het flevopark. Deze twee uitersten hebben maar een ding gemeen. In een megarij staan voor een drankje bij de bar. Nou kan in de rij staan voor een zekere tijd ook aangenaam zijn als je openstaat voor een praatje. Dat was in het vondelpark zeker mijn geval. Onder het genot van de prachtige klanken van het 16 koppig jazz orchestra van het concertgebouw komen mooie mensen voorbij. Janne, Benjamin, Sabrina, Ruben en de buuf uit mijn oude buurtje Mathilde.
Ik kick op de klanken en praat wat met mijn buuf in deze onmenselijk lange rij.  Eenmaal het drankje in handen komt de zoektocht. Ach er zijn maar een slordige 3000 man op de been dus appen maar. “Waar sta je?”. Links van het podium lees ik. Lief duwend, met een lach op mijn toet gaat iedereen best wel ietsje aan de kant. Ik wurm me door de mensenmassa, groet een bekende om vervolgens recht in het gezicht van de bewuste apper te kijken. De plasticjes klinken en de jazz en soul gaan gestaag door. “Keep the soul alive”, echter  helaas gaat radio 6 jazz per 1 januari op standje stil.

Zuur om te horen dat na de aankondiging van deze stop het aantal luisteraars is verdubbeld. Ik zie dat als een verkapte manier van reclame maken. De aandacht trekken, jemig jongens had dit eerder bedacht in welke vorm dan ook. Nu kan ik al een tijdje niet meer naar Mijke’s vrijdagmiddag radio 6 live in westerpark. Ook opgeheven of liever verplaatst naar de woensdagavond 22.00 uur tot vroeg in de ochtend. Voor de luisteraars een prima tijd maar voor mij een tikkie te laat door de week als zaagmans net langs is geweest. En straks gaat de zaak gewoon uit de lucht. Definitief, tenminste de petitie is getekend. Ik heb hoop.

Zaagmans is vanmiddag op bezoek geweest en het is inmiddels 22.00 uur. Radio 6 klinkt uit de speakers en ik denk aan het weekend. Ik zoek een keer per jaar niemand meer op. Mijn favoriete omgeving komt naar me toe. De reserve koelkast is geplaatst, schoongemaakt en snort wat af. Die mag morgen gevuld met lekkers. De muziek staat in de cloud, al zeker 3 uur non stop. De laatste aanmeldingen stromen binnen en het laatste bijgestelde boodschappenlijstje is net gemaakt. Je weet het nooit zeker nog meer aanmeldingen, afmeldingen maar ach het leven is simpel. Ik haal van alles te veel, het komt later toch wel op. Dit jaar wordt drukker dan ooit. Ik voorzie  een megarij bij de tap. Met dank aan de reserve koelkast is dat probleem ook weer verholpen. Er zijn zat mensen die niet van tapbier houden toch? Die kunnen een flesje graaien. De koelkast kwam zomaar op mijn op mijn pad. Vele feestjes heef ie al overleeft, nu de mijne nog.

Woensdag 27 mei 2015.