Syl 25 jaar verder in A'dam.

De middag zet koud maar zeer zonnig in.  De Nieuwmarkt gonst van gezelligheid. Alle stoelen zijn bezet en de terrassen staan in volle bloei. Lachende gezichten, klinkende glazen en toch ook die die vermaledijde Engelse verkleedpartijen. Die mafketel in een tenaslip gaat binnenkort trouwen dat zie je zo. De jongste terrasbediende is het stackfeestje meer dan zat en zet de tenaslip de wacht aan. Omkleden of wegwezen en het bier word zeker niet meer geschonken. Ze krijgen de rekening en de keuze. Tenaslip verdwijnt in het toilet, het bier vloeit weer rijkelijk en het spul zingt enige toontjes lager. Ik slurp wat van mijn wijn en klets de middag uit. Tegen de avond veer ik op. Het is tijd om richting Bickerseiland te gaan. Na 20 jaar zoek in mijn oude buurtje weer op. Het is feest. ’t Blaauwhooft bestaat 20 jaar.

Ik loop via de zeedijk, uitgestorven al deze is op dit uur van de dag, richting de haarlemmerstraat. Ik loop tussen de bogen om weer tevoorschijn te komen in een  ogenschijnlijk zeer bekende wereld. Mijn oude buurtje, waar ik 25 jaar geleden ben komen wonen in een gedoogpand naast de coffeeshop het Hemeltje. Tussen de bogen bevind zich ook de repetitieruimte voor jonge bands. Het hele pleintje is terras geworden en de witte partytent staat strak gespannen. Vrienden zijn snel gegroet, de bubbels geschonken en al snel zit de picknicktafel vol met interessante mensen. We kletsen over toen en nu, buurtweetjes, bootje varen, de kinderen, de schoolkeuze en  gespannen relaties. Het eten pruttelt in gigantische paella-achtige pannen op gloeispiralen, wel 6 op een rij. De aftrap wordt gedaan door Gerard de Vos en al snel volgt Van Dik Hout. Voordat ze bekend werden repeteerden ze zich suf tussen de bogen om vervolgens bij te komen in deze kroeg. Grappig hoor. Mijn oude buurman Martin is nu ook mijn nieuwe buurman op IJburg.

Dan word het danstijd en Jeroen Zijlstra en band zet in. De voetjes gaan van de vloer en daar is dan ook naast de lach een traan. Moeilijke liefdes en een dikke knuffel want ja de tekst raakt. Keihard stromen de woorden en breken op het knappe maar fragiele lijf naast me. Ik vang de knak op zoals velen met mij. Eenmaal weer bedaard is tot ons grote schik al het voedsel  in de 6 gigantische zwarte pannen verorberd en wat ons rest zijn de 6 zwarte leegtes. De overkant is geduldig maar vooral gastvrij en de bammetjes zijn snel gemaakt. Een plasje is ook snel gedaan  op een toilet zonder lichtknopje en hup gauw weer terug. Alle shit dansen we uit onze lijven.  De Rolling Stones naspeelband, speelt inderdaad na. De avond valt en het plein is prachtig verlicht. De muziek staat op standje dj en we klinken op betere tijden.

Mijn buurtje is nog steeds de oude. Muzikanten, kunstenaars, vrijdenkers, bootbewoners, woongemeenschappen, bed and breakfasteigenaren, bardames van de eerste orde en eigenbedrijfbezitters die binnenkort hun pand moeten verlaten tot aan de loonslaven die net te horen hebben gekregen dat ze per 1 juli op straat staan nu net de nieuwe regeling is ingegaan. Gevoelige en emotionele tijden zijn nog steeds van alledag. Ik ben 25 jaar ouder maar kan het juk door schade en schande vele malen beter dragen.

Cafe ’t Blaauwhooft, 06 juni 2015.