Syl en hole in one

Hole in one, ondanks dat ik weiger Italiaans, Japans of chinees te eten in Maidera breng ik uit pure nieuwsgierigheid deze Engelse pub een bezoekje. 50 plus is al lang gearriveerd en ik vind nog een ongelukkig tafeltje achter de dikste boom op het hele eiland.
De toeristen zijn gekleed op z'n Engels en de chips is slof. Op scherm 1 kijken we tennis en de ander geeft voetbal. De oldsmobile staat te pronken en ja die mag er zijn. Ik houd het zeker wel een half uur vol.

De nacht is vochtig en klam. De weg naar het westen superstijl. Dikke Engelsen en Amerikanen zuchten diep en ik, met mijn spierpijn haal ze allemaal in. Kinderen krijsen en krijgen hun zin. Prop maar vol met chips en snoep dat houd ze in het gareel echter niet voor lang. Ik word er bijna treurig van. De jazz roept en dit keer de afterparty in Scat. Het verdomtafeltje in Hole in one voorbij bemachtig ik de beste plek en de zaak stroomt vol.
De voorbereiding is chaotisch, op zijn Portugees maar in volle gang. De drankentafel wordt naar buiten gerold en de eetgasten kijken verschrikt. Inderdaad dit is geen gewone avond.
O ja en dan nog iets ongewoons ik steek gewoon een sigaret op. Ja binnen welteverstaan. Dit noem ik nu gouden oude tijden. Het is twee uur in de ochtend, rook, de eerste jazz noten en interessante mensen in a sleezy bar down town. Hees bestel ik een wiskey en de ober lacht.

De kunstenaar tekent onopvallend losjes in de hoek mij. De fotograaf legt plaatjes vast en Ik schrijf gelijkertijd. Ik ben niet te vangen op foto laat staan op doek.
De bands wisselen rap en het ritmisch tempo gaat omhoog. De zaak staat op zijn kop. We eindigen met trompet en dan verlaat ik dit ongelooflijke rookhol om 5 uur in de ochtend. Oude tijden bloeiden even op. Het oude bimhuisgevoel in een nieuw Maidera jasje.

De ochtend start na krap 4 uurtjes slaap en de zondagchampagne doet het als medicinale uitstekend en na 3 bakken koffie ben ik er weer. Vandaag is Spa dag. Goede massage en hup de jacuzzi in. Vandaag is regen voorspeld en niets is minder waar. De zon staat strak, ik ben weer gearriveerd op aard en het zwembad lonkt. Dit wordt een ware luierdag.
Echter ik kan niet laten om toch nog even om de hoek te kijken.

Restaurant Do infante krijgt een superslechte recensie van mij. Hoe doe ik dit weer en ik ga em posten ook op trip advisor. Vanaf nu begeef ik me alleen maar tussen de lokale bevolking, dan maar rap de Portugese kaart uit mn hoofd leren en de vraag: " wat is de kok zijn mooiste gerecht?" Maar liever nog "wat vinden alle locals lekker?" Die neem ik ook vlees of vis. De kruiden waren zoals beloofd lekker met laurier maar mooi rood mals vlees nee de skewer was done. Als de smaak niet super was had ik em linea directa terug gestuurd fooi zit er niet in alles was te gehaast. Laat ik nog een garnaal koud voor worden op m'n bord, dat was denk ik de denkfout, well done als resultaat. Ach timing,
verkeerde plek en morgen weer beterschap.
O ja ik hoor et nu pas staat gewoon een radio op met gelul en reclame dan snap je er zeker niks van als restaurant. Ik vraag beleeft waar de rookruimte is en dat mag gewoon aan mijn tafel ik denk bah en de buren dan? Het is windstil maar ze zijn zo overtuigd ik steek op pffffffff
Buren van me vette pech het mag. Minnetje voor de zaak zeg ik, de egoïst. De serveersters zijn supervriendelijk daar ligt het dus totaal niet aan. Ik ga op appartement aan, morgen voor dag en dauw de markt bezoeken, lekker onder de locals en ik verheug me nu al.

Funchal, 6 juli 2015