Syl en dag 31

De zon schijnt schamper en de wind schuilt achter een front dat strakjes deze kant op komt. De meest verwarrende maand sinds tijden is geruisloos opgegaan in nikserigheid. Dertig dagen brei in mijn hoofd, slapte in mijn lijf, pulp voedsel slurpen en de fut? Die is met de noorderzon vertrokken. Deze zondag beschouw ik als de laatste op rij. 

De deurbel klingelt en de buuf staat met een gigantische bos bloemen te wachten op mij. Ik lach als ik de bos zie en in verrek van de wangpijn. Hevige steken maken me gillend gek. De buuf lacht en zegt: “Verkeerd bezorgd maar bij deze nog. Ja ze zien er na 3 dagen nog razend knap uit”. Ik frons onbewust en lig bijna op de vloer van de steken in mijn rechter wenkbrauw. Ik bedank haar snel en nog sneller ren ik naar de stoel. De vazen zijn op. De brei in mijn hoofd komt ook niet tot een oplossing en ik vloek. Ik vloek zo hard dat ik er zelf van schrik. Drie tranen verder herpak ik me en pak een hippe groene emmer. Zo dit probleem is tijdelijk opgelost. 

Ik neem de knoppenkast weer ter hand en staar uren naar het scherm. Niks komt er in me op. Rufus Wainwright knalt zwart uit de speakers en internet voert me naar Eindhoven. Ik ga me zelf een worst voorhouden. Ergens in oktober. Ja, gevonden hij speelt in het concertgebouw en ik zoek snel nog een plekje in de zaal. In het midden op rij 2. Dan betaal ik me scheel en boek snel een hotel voor hetzelfde bedrag. Nou daar kan ik dan weer om lachen en mijn wang kleurt inmiddels pimpelpaars. 

Ik poets met enorm veel pijn en moeite kilo’s make up op mijn toet en vang mijn dagelijkse loopje aan. Buurtje Utrechtsestraat dit keer. Brandende pijnlijke ogen kan ik niet maskeren dit keer. Snel kruip ik weg in een stoel op een willekeurig terras, jank een potje van binnen en bestel snel een thee. Ik kijk zonder te zien, ik drink zonder te proeven en roken doe ik al 8 weken niet meer. De fut ebt weer langzaam weg en ik blijf uren zitten. Hoe thuis te komen dat wordt een hele opgave. Taxi? Nee natuurlijk niet, Tram? Ja dat is een optie. Snel betaal ik de rekening voor ik me weer bedenk. Ik ga namelijk lopen.

Amsterdam 2015, Zondag 13 september