Syl heeft een "off day".

De dag start maar ik doe nog niet echt mee. Kinderen maken maandagochtendkabaal op een tijdstip dat ik het liefst nog de ogen sluit. Tot nu toe was het weekend best zwaar en dat terwijl ik niks inspannends heb gedaan. Ik heb  het Betty asfalt complex aangedaan. Het blijft een prachtig theatertje.  “Er is altijd een derde”, oftewel het derde programma wat is samengesteld door Kick van der Veer. Ja wie kent hem nog?  Ook dit programma moest in 2010 stoppen. Radio 2 moest immers verjongen. Een ding is zeker. Op dit podiumpje staan 5 jonge gasten super te knallen. Kortom het verjongingsproces gaat de theaters in Nederland aandoen met mooie theatertekstliedjes. Hoe schril het contrast met mijn zondag.

Het Zondagmiddagtheefeestje gevierd in Delft, met een kaasplankje dat dan weer wel. Ik heb mijn toekomstige schoonfamilie ontmoet en die zijn tof zeg. Leuke aanwinst, een New-Yorkse punk rocker in de familie. Vanaf nu alle feestjes Engels praten en op de barricades.  Het is nog een stuk ook. Blij dat ik vroeger ook in  de scene zat. Mijn ouders vonden dat overigens geen goed idee. Die hadden het nakijken. Zondagmiddag gespreksstof zat en het volgende concert in Nederland ga ik zeker bijwonen inclusief de after party. Ik pak de draad weer op. Bij mij gaat nooit iets gewoon volgens vaste kaders en als je denkt nu wordt et leven saai komt de reuring als je et niet verwacht. Dan heb ik de Halloween parade nog gevoeglijk en met glans overgeslagen.

De maandag komt op gang. De kantoorzaken gaan niet altijd volgens planning. Daar kan ik goed tegen. Ik ren, ik vlieg, ik babbel wat, check nog wat en beantwoord uitstelbelletjes, pas de schema’s aan met dank aan de mist en haal nog wat kaartjes op. Gaandeweg verruil ik de pumps voor charmante veiligheidsschoenen. Ik doe de labjas aan zet de veiligheidsbril op en loop lachend door de gangen van het laboratorium. Ik sleep een sliert van 12 mensen achter me aan en loop zo hard als de stoet aankan door de zalen, de maalkamers en het analytisch lab.  Praten is er niet bij dat bewaren de heren voor later deze week. De corporate audit is begonnen.

Het donkert snel vandaag. In de grauwe mist zie ik gele hesjes wandelen over het terrein tot ze verdwijnen in de pikzwarte avond. Milieu en omgeving wordt gecontroleerd en ik pak mijn tas, mijn jas en doe net op tijd mijn pumps weer aan. De denkfout is snel gemaakt. Ik stuiter de A5 op en de mistvlagen komen woedend op me af. Ik zie het te laat. De blikken stoet staat stil voor de Coen. Muisstil en ook ik zet mijn motor uit. Ik sta tot ik een ons weeg en dan komt de verlossing. Na een uur pure verveling, de enorme drang om naar huis te gaan, de trek die  me narrig maakt want ja ik heb mijn lunchpauze overgeslagen, komt eindelijk de blikken stoet langzaam op gang. We rijden weer, ik mag op huis aan. De dag is geëindigd om te beginnen erg laat en eenmaal thuis doe ik nog steeds niet mee. Ik doe gewoon nog even een dag  niet mee. Het is 2 november vandaag. Ik bewandel memory lane en traan nog maar eens om mijn pa.  Het leven is niet altijd makkelijk als wees.

Amsterdam 2 nov 2015