Syl naar Serious request.

Door de kieren van de jaloezieën schijnen warme streepjes geel naar binnen. Woel waterend begeef ik me tussen de lakens en na wat onrustige uurtjes is het welletjes. De dag bleek zonnig in mijn droom en mag wat mij betreft nu wel beginnen. Een maal aan de koffie valt de  treurnis uit de hemel. Mijn plu heb ik weer terug. Die stond veilig ergens op de dijk op mij te wachten en kwam gistermiddag weer in mijn bezit op een vrij ludieke manier. Vandaag maak ik me op voor een gezonde portie IJburg. Daar woon ik immers dus je zou zeggen dat moet lukken. Ik plunder mijn spaarrekening voor serious request en ga vol goede moed op het haventje aan, in goed gezelschap weliswaar.

 De eters zijn aan het uitbuiken en af en toe verschijnt aan de bar een bling bling jurkje. Het is nog vroeg op de avond, voor mij persoonlijk een goede tijd. De kinderen ballen wat, de band danst alvast in de coulissen en  de rest van het gezelschap mobielt als een malle. Eenmaal een plek gevonden aan de zijlijn komen IJburgers iets te dicht in mijn comfortzone, laten we zeggen op 4 cm van mijn neus. Das een gevalletje trauma dus schuifel ik opzij. Al gauw is dit een hopeloze zaak. Leuk hoor ego’s daar ik er zelf ook mag wezen en mijn gezelschap knikt instemmend. Dan schudden we onze koppies van links naar rechts en zuchten.

Al zuchtend zien we nog meer ouders maar dan zonder de IJburgse kinderen binnendruppelen.  De patat met majo zit erin en de oppas is  vast druk in de weer. De fietsen gaan op de standaard en de lach verschijnt omdat het moet. Bekenden krijgen zoenen en de rest wordt prachtig hautain genegeerd. Ik mag dit tafereeltje wel en elk jaar van het zelfde. Als  er straks gedanst word komt alles weer goed hoor. Het is de houding. Zelfverzekerd omdat het moet. 

Ik word steeds vrolijker van al dat doneren. Das niet zo gek toch? De discobol is wel mijn jaarlijks terugkerend vaste plafondlichaam en de DJ is meer dan schandalig goed. De zangers doen hun best. De zangeressen ook maar het publiek kletst er dwars doorheen. Dat tij keert later wel als de bekendere IJburgers mogen optreden. Neem Martin Buitenhuis. Die scoort altijd bijzonder goed. Of Re-play. Ik maak dat dit jaar niet mee. Verstandig als ik ben weet ik dat ik niet pas. Niet pas in  dit gezelschap en het gaat vanavond zeker ook niet lukken. We zwaaien de jongelui uit en gaan huiswaarts. Het was me weer een waar genoegen. Even sfeer snuiven na 10 jaar op dit eiland te wonen. Ik heb besloten het is dan ook genoeg.

IJburg, 23 dec, 2015