De laatste eilanddag

De laatste eilanddag is aangebroken. Eindelijk een blote benendag. Dat is nog eens stralend opstaan. De eerste Hollandse nieuwe glijd naar binnen, zilt en boterzacht. De walvis is snel gevonden en de rij voor de bar zwelt gestaag aan. De antikater haring doet zijn werk uitstekend en mij ontbreekt het aan spraakspeeksel. Nog maar 4 eilanduren te gaan voel ik de high tea nog in mijn benen.
De Japanse oesters gerookt op molm gleden met wat ketel 1 geweldig smakelijk naar binnen. Het oestervrouwtje opende de gigantische schelpen, verdronk ze nog een keer en gaf de schelpen na de inhoud te hebben verdeeld onder de bootfeestgangers weer terug aan de zee.
Frans doedel speelt op doedelzak Ierse liederen en de Talisker kiepen we achter de oesters aan. Dan word gespoeld met ijskoude witte wijn en de tonnenman Jan moet weer eens gaan staan. Het tonnenvrouwtje pakt de fles met wat klontjes ijs en dat gaat de hele middag gestaag zo door. Het groeneogenmannetje vind make up maar stom en flirt met de mooie dame naast me. Zijn trui zit onder de vlekken en met zijn permanente zwarte bootnagels spoelt hij de mosselen schoon in een megapan met water. Na de kook en uitdeelsessie valt hij met het laatste restje whisky en restjes eten in zijn baard eventjes in slaap.

De nacht is gister goed uitgedanst en de ochtend gloorde zoals dat in het Amsterdamse niet kan. Vanavond ga ik op dezelfde voet door. Haringhappen op de dijk. De visjes moeten zwemmen en ik zal straks ervaren dat de dijk niet hoog genoeg zal zijn. Ik ga onderdompelen met vrienden en spoel weg met heerlijke glazen koude wijn. Thuiskomen is na 6 oerlollige Terschellingdagen vast weer superfijn.

Terschelling west, 15 juni 2016