Syl moet chillen

Ik absorbeer anders of mijn grootste vrees word de nieuwe waarheid. Budapest verliest zijn rafelrandjes. De stoepen zijn netjes geveegd. De parken zijn aangeharkt.  De underground scene heeft zich naar boven verplaatst en ja dit voelt allemaal heel keurig. Mijn eerste bezoek aan deze stad is meer Dan 10 jaar geleden. De binnenplaatsen van de pompeuze vervallen gebouwen ook wel kerts genoemt waren desolaat en het uitgaan was verstopt achter de dikke stalen deuren. Engels was een lastige taal en we spraken met handen en voeten. Nu zijn de hipsters aan de macht en de kerts omgetoverd tot puike pubs en perfect georganiseerde relax zones. De interieurs zijn gerecycled of geupcycled, eco-vriendelijk gemaakt en ik drink limonade met veel vers fruit uit een jampotglas. Met een rietje uiteraard. De barbiers met gestileerde baarden, vlijmscherpe messen, smetteloze witte doeken en een whisky on the side, doen goede zaken op elke hoek van de straat. De plasticbloemetjeslaarzen en ja het mag hier ook zonder bloemetjes, stappen parmantig aan vrouwelijke benen door de altijd drukke straten. Het eten is koosjer en de loungemuziek begeleid de route die ik loop. Dan is er de uitzondering, de kroeg met doppinda’s op de bar en hooi op de houten vloer. Bij de bedienende dames vallen de zachte immens grote borsten bijna uit het strakke shirt en bij de eerste de beste brand leggen we allemaal het loodje zoals in Volendam. Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt in de kroeg genaamd  "For sale" en dat al 8  jaar Lang. Het plafond is bezaaid met papiertjes.  De groetjes uit Dronten, " Ik hou van je Evelien tot volgend jaar" of deze : "slettenbar puur sang", is getekend, Erik uit Kinderdijk. Op mijn slaapkamer staat een aardig rijtje pornofilms, naast de kinder Disney’s wel te verstaan. Gewoon op een plankje boven het ledikantje. " Goh wat attent" denk ik nog. We zijn toch allemaal de doelgroep? Of ehhhhh……

Op straat daagt de afdeling hare Krishna me uit met driftig klinkende belletjes en blote schedels. Ik val niet op oranje maar ik lach toch naar ze want ja ik blijf het een komisch tafereeltje vinden. Helaas, ze lachen niet terug dit is een serieuze zaak. Ik roep ze vrolijk na “enjoy life”.  Joelend gieren de ambulances en politeauto’s door de straten. Een continue proces, de hele vakantie lang. Het lijkt New york wel. Met een bonkend hoofd besluit ik te schuilen. Doe maar maar het hoogste dakterras van Budapest. In Amsterdam schieten ze als paddestoelen meestal uit hotels en hier moet ook iets zijn. Ik google wat en vind er maar eentje. 5 minuten voor openingstijd sta ik voor de deur en om twee uur precies mag de aangezwelde rij naar de volgende rij voor de lift. Ik mag al met de derde lichting mee en beland op de 8^ste, het dak. Wat een verademing, wat een rust en wat een top uitzicht over de hele stad. Zo hier krijg je mij niet meer weg. Dit is precies wat ik nodig heb en de limonade in een  500 cc weckpot komt door. Nooit gedacht dat ik dit soort limonade, een lichte sparkle absoluut niet zoet en met veel fruit en ijs heerlijk zou vinden.

Mijn hoofd komt tot rust ik kijk naar de continuestroom hipsters die in setjes van 6 de lift uit wandelen. Hipsters hier? Nou ja doe eens gek. De oude vervallen plekken zijn hun ding, ondanks dat dit een moderne versie is de 360 graden bar. Hipsters zijn begonnen in New york en Amsterdam en hebben de oude verlaten gebouwen en plekken veranderd in iets waar ik de gevolgen nog niet van overzie laat staan dat ik ze plaatsen kan. Ze zijn creatief das fijn. Ze zijn lief dat baart me zorgen, meer niet hoor. Hipster zijn is al mainstream dus das snel voorbij we gaan op naar de Yuccies. Ze lopen hier vast in de rondte op het dak, want hier moet je geld meenemen. Ik luister een bekende deun. Flip fantasia, zet in en ik tetter vrolijk mee: “Billy billy bong, billy billy bong” de trompet klinkt funky, mijn stoel wipt, de obers zijn allen voorzien van zonnebril en ik voel me retro-cool.

Boedapest, 8 sept 2016