Thuisblijfhangdag

De laatste dag in juli breekt aan en de zwarte zaterdag zit er ook weer op. De langste file in Nederland stond bij Schiphol dit keer. Nou ja als er dan toch een dreiging in de lucht hangt dan maar meteen op de drukste reisdag in het jaar. De dag werd gelukkig niet zwarter dan dat de signalen die tot me kwamen. Deze zondagochtend zweven donkere wolken loodzwaar over IJburg en benatten mijn terras. Tussen de buien door vang ik wat zonnestralen. De vakantiepret is voorlopig weer voorbij op deze zondag na. Vakantie in eigen stad. Dat gebeurt me niet vaak. Ik heb duidelijk wat in te halen na et mislukte jaar  wat 2015 heet.

Café Papeneiland viert 50 jaar en ik verzuim. Vandaag is bijkomdag. Een bijkomdag van 16 dagen non stop lieve mensen om me heen. Een dag van relativeren en dat doe ik graag alleen. “So I am going to fly, in the sky, so high in the wind”, een liefdeslied schalmt uit de boxen van Rufus en ja Shakespeares Romeo en Julia heb ik ook weer achter de kiezen. De middenbeuken van het Amsterdamse bos zat vol picknickende mensen met de poncho’s in de aanslag. De nadruk ligt op een lichtvoetige versie met veel acrobatiek en er sprong maar 1 personage uit, niet om de beschermende rol die ze moest spelen als moeder, integendeel het tegenovergestelde was waar. Ze sprak met duidelijke vocabulaire en was gedreven met een intense vrolijke passie. Dat was de redding van mijn avond, naast de sterfscenes. Die konden er ook mee door. Ik kom voor de ambiance. Langzaam zet de schemer in en veranderd het decor. Prachtig gewoon. De muziek is voor mij de beste rode draad door het verhaal wat we al kennen. Prachtig De Veenfabriek heeft het goed begrepen. Ze waren trouwens op Oerol en ik voel die gaan het maken in deze wereld.

De Veenfabriek is een ensemble waarin kunstenaars en wetenschappers samenwerken die zich verhouden tot elkaars werk en denken, de maatschappij, de wetenschap en het ambacht. Dat vind ik nou eens spannend. Het lijkt me een explosief hard werkend clubje gedrevenen. Net zoals het interview van de oprichter van Chic die ik maar niet uit mijn systeem krijg vandaag. De disco funk band van Nile Rodgers uit de jaren zeventig. Ja “let’s dance” van Bowie en “We are family van Sister sledge is ook van zijn hand”. Dan heb ik het nog niet over “get Lucky” van Daft punk en Pharell Williams. Op de vraag wat hij in zijn vrije tijd speelt was het verassende antwoord Jazz. Op zijn laueren zitten want hij is toch al binnen? Neeeeee joh, hij is zo trots dat hij samen met een fantastische steeds wisselende club muzikanten het beste uit iedereen en dus uit zich zelf kan halen. Elke dag treedt hij op, weet niet eens waar hij is maar dit is zijn leven. Muziek uit het hart maken. Het best haalbare wat op  dat moment mogelijk is.

Ik geloof dat ik weer veel heb geleerd vandaag. De 16 dagen zijn gerelativeerd. Ik ben bijna verliefd geworden maar nog net niet genoeg en een prachtige afsluiter op deze binnenblijf zondag. Volg je hart blijf vernieuwen, durf de uitdaging aan, verandering mag. Zo blijf ik jong, het leven blijft fris en niks is eeuwig.

Amsterdam 31 juli 2016.