Syl gaat naar Wijnhuis Zuid

Ik sombermans met een razende snelheid door de voordagen van kerst. Ze flitsen als een grauwe onbenullige hoop nikserigheid voorbij. De bedoeling is familie, vrienden, warmte, gezellige open haard, en verheugen, toch? Zwaar op de hand? Hoezo? Ik? Ben je mal. Ik raas de laatste rapporten door en en ik praat de laatste gesprekken. Ik evalueer me een hoedje in meerdere settings. Groet kennissen en buren met een niet te beschrijven afstand. Expres? Nee. Mijn lijf tikt mij af. Ik ben kreupel maar ach. Bijna kerst dus “cheer up”. Ik zet de meest sombere muziek op. Niet qua tunes, nee joh die zijn vrolijk melodieus. De tekst die maakt alles bijzonder en niet te vergeten, zet alles op zijn plek. Ja ik zwoeg me door dit jaargetijde heen. Ik strijd. Dit is duidelijk niet mijn ding.

Ik heb hobbies ontwikkeld en één is bourgondisch getint. Ja, ik hou van mooi liefdevol bereid eten en vooral wijn-spijs combinaties en laat me graag voorlichten. 23 jaar heb ik nooit hoeven koken en sinds een jaar of 6 ben ik aan het oefenen. Soms lukken gerechten bijzonder goed. Die zijn dan vermeldingswaardig in mijn blauwe boekje. Mijn gastronomische vocabulaire, mijn bijbel, mijn coach. Zie het als een psycholoog voor de donkere dagen. Het blauwe boekje helpt me de altijd strenge onrechtvaardige winters door. De eenzaamheid beklijft maar kan wederkeren tot standje ontdooi.

Ik begeef me in tram 4. Het is Zondag half 2 in de middag en het regent mot. Ik stap uit in de Maasstraat en loop eerst maar eens de straat op en neer. Even een frisse natte neus. De papillen zinneprikkelend met herftstig nat wat droesig valt van boven. Ik loop nog enigzins in een roes met rozig hoofd naar binnen. Het is hier lekker warm. Dwayne vind mijn naam, bovenaan de lijst notabene. Ik was de eerste aanmelding van de wijnproeverij in Wijnhuis Zuid. Nou ja, dat zegt genoeg. Ik ben liefhebber met te weinig kennis en het plan te vergaren. Ik krijg een glas bubbels. Ik schik na de eerste slok. De bubbels zo fijn en nee geen champagne. Een heerlijke Cremant d’alsace, Wolfberger. Ik zwelg en ga snel even op standje af en in de hoek. Na een glas aan de zijlijn begeef ik me naar de afdeling wit. Jaqueline komt lang met een goddelijk hapje. We zoenen en ze zegt: “goh, wat ben je rood?”. Ik bloos en murmel wat over de zaterdag.

De vinoloog bij de wit spreekt in prachtig engels de mensen toe. Een Franse sommelier is “in the house”. Hij switcht met een ongelooflijk charmant gemak over op de franse wijntaal. Ik smelt en krijg nog rodere konen. Ik verdiep me oprecht in wijn en kan niet goed onderscheiden. Ik raak in verwarring, echter ik weet wel wat ik wil. Voor een glas of 6 is er geen match met mijn smaakpapil. Ik zucht en neem een time out. De hapjes zijn mooi op smaak en charmant. Ik vind een vriend voor de middag, zijn naam wordt onthuld bij de afdeling rood. Emile, als in St. Emilion Grand Cru, een uit 2007. Daar beginnen we dan ook mee. De rood divers en we hebben allen een andere mening. De groep prachtige heren die aansluit deelt papillengeluk. Echter niet altijd de mijne. Ik hou van stoere mannensmaken, hij meldt mij dat hij al genoeg testosteron van zichzelf heeft. ik geef toe het is een heerlijk ding. Dat maakt alles zo spannend vandaag.

Een heuse proeverij, de verschillen ten strijde en af en toe een lach van hemels geluk. Ik kijk gelukkig en ontspannen om me heen. Dit is best uniek. Zoveel wijnen open, lieve mensen, kennis van 3 pracht heren en vooral het delen van lekkers en eerlijke meningen . Ik verlaat na mijn aankoop, die ik overigens vandaag niet kan tillen in de tram, het Wijnhuis met een brede glimlach op mijn toet. De avond is prachtig. De voordagen voor kerst vallen vandaag allezins mee.

Wijnhuis Zuid, proeverij in de Maasstraat 16 Dec 2012.