Syl gaat naar Chezatelier

De druilerige regentoon die de dag aanslaat vraagt om een tegenoffensief. De ochtend weggeslapen kruip ik enigszins mokkend uit bed. De middag is nu al te kort zoveel is waar. Ik meld me op tijd op de dijk of wellicht iets te laat. Mijn gezelschap van de middag zit al heerlijk aan een glas koud nat. Dat past precies bij deze herfstdag en ik? Ik neem een slok uit mijn glas met wit vloeibaar goud op hoge poot. We lezen de krant en praten wat. Af en toe verschuiven we van plek om ook de buitenboel te observeren. Het is fijn om te horen dat Amsterdam er vandaag goed bij ligt. Vandaag wordt kleurrijk, zoveel is zeker. De binnenactiviteit die komen gaat maakt me druk van binnen. We spreken vrolijke zinnen en ach we mopperen ook nog wat. De krant snel dichtgeslagen pak ik nog een fles wijn in een net gescoorde wijnzak. Ze gingen per 2 en ik moet kleur bekennen. Wordt het metallic grijs of auberginepaars? De herfst fluistert me het juiste antwoord in.

We trammen samen met lijn 13 naar het openingsfeest. “True Colors”, wie heeft die naam bedacht? Bert of Hans? Het maakt ons niet uit we gaan het beleven. De schilderijen in de hoofdrol echter mijn hoofd is vol met Tod. De man die de expo komt openen. Een prachtig muzikaal brein met een fantastisch stembereik en mooie klankkleur. Ik zwaai de deur open van het pand Chezatelier en kijk recht in de ogen van Bert. Ik ken hem van de face book foto’s maar jeee dit is in het echt. Ik krijg van schik rode konen. De gastenlijstmeneer houdt ons tegen en we brabbelen wat. Eenmaal mijn naam gevonden zoek ik naarstig naar Hans, de schat.

De ruimte is zo inspirerend vol kleur en drukke dingen. Mooi, echt mooi vind ik dat. De tuin is ook snel gevonden en tot mijn grote verbazing staan we in de Betuwe en denk ik” Flipje”? Hier staan notabene prachtige appelbomen, met mooi gekleurde appels aan de takken.Ik ben relaxed, we drinken wat en ik steek een sigaar op. De middag is immers prachtig.

We gaan naar binnen, op verzoek van de organisatie. Op het kleine podium wordt Tod Rundgren aangekondigd door een mooie man met staalblauwe ogen. Tod speelt op een prachtig geschilderde gitaar. Een gitaar met een prachtig verhaal. De snaren klinken staal en akkoorden vullen de ruimte. Ik krijg kippenvel. “True Colors” wordt geopend met geluid en door een prachtige man, charismatisch maar ook down to earth. Tod blijft gewoon de hele middag. We drinken wat, kletsen wat en hij eet appels van de boom. Eigenlijk gewoon een mooie middag. De herfst buiten en de zomerse vrolijkheid binnen. Het kleine gezelschap om me heen is verrukt en eenmaal terwijl het al donkert, het pand verlatend, denk ik” ja de schilderijen van Bert met mooie strakke lijnen en primaire kleuren en de frisse vrolijkheid passen prima samen bij de persoon die morgen met zijn klankkleuren gaat spelen met het Metropoolorkest. Tod Rundgren met het schilderij van Bert op de achtergrond van het donkere Paradiso. Ook die Zondagavond wordt Tod door Bert perfect aangevuld.

Expositie: Bert Wouters, Hans Mader in Bert's : Chezatelier Amsterdam.

Opening : 10 November 2012.

Expositie tot 6 Januari 2013.