Syl naar Mijke's middag

De laatste Vrijdag van een drukke vakantieweek is aangebroken. De zon straalt en de regen doet klusjes tussendoor. Niet echt iets meer om je druk over te maken. Zo ziet de voorzomer er dit jaar nu eenmaal uit. Dat geeft niet hoor. Buitenactiviteiten zijn heerlijk maar gelukkig zijn er ook genoeg binnenactiviteiten te bedenken. Snel nog even de site checken van Mijke en op naar haar middag. Haar middag belooft wel wat, de programmering staat op scherp. Lils Mackintosh al 40 jaar “on stage” nog steeds lekker bezig. Dan de Jam de la crème, dat trekt mij het meest. Pop en jazz komen samen op het podium en gaan lekker jammen, zo van: “We zien wel wat het wordt” metaliteit. Muziekanten uit de band van Anouk, Kiteman orchestra, Tin men and relax, kom maar op met de middag, het is immers al half 4 en ik loop op een drafje naar lijn 26.

Ik loop Bitterzoet binnen. Een donker hol met prachtige wulpse dames in rood glas-in-lood. Klokslag 4 uur en Ob6sions, de huisband zet in. De file in Nederland wordt toegesproken door de drummer, uitgezonden op radio 6 en gevolgd door “Highway to hell” van ACDC, maar dan standje jazz. Dat klinkt nog verdomd goed ook. Ik kijk wat om me heen en ja hoor daar komt de lange mooie man weer binnen. De man die ik tegenkom bij dit soort gelegenheden. Hij wordt de rode draad op mijn Jazz-uitjes in Amsterdam. Ik krijg meteen een grote hand en een prachtige lach. Hmmm,echter al gauw groeperen de dames op leeftijd om hem heen. Hij heeft een hele schare zo te zien. Ik draai me snel om en kijk in de ogen van Lils die net het podium betreedt.

Lils Mackintosh, wat een prachtvrouw met even prachtige rode bloemetjeslaarzen. Ze zet in en begint zacht en zwoel. Ik heb 2 armen om me heen en dwaal af. Af naar de gelukskant van mijn hart. Dan beklimt ook Mijke het podium voor een goed gesprek, in mijn ogen ruw mijn moment onderbrekend. Mijn ogen dwalen af naar de witte bloemetjeslaarzen van Mijke. Lieve laarzen aan de voeten van 2 mooie vrouwen. De kleur en de leeftijd maken het verschil. Ik reken snel uit en voel mij in het midden. Het midden van de 2 generaties die schitteren “on stage”.

Bitterzoet de smaak bij het nummer van Donna Summer, prachtig gezongen door Lils. Een diepe zucht gaat door mijn lijf. Echte disco dreunt en ik, ik maak me los, enigzins met tegenzin. Ik moet dansen, als vanzelf en ik vlieg. Ik vlieg hoog in de lucht, zo hoog en in de wind. Ik dans het nummer door en de realiteit is hard. Heel erg hard bij het horen van de laatste noot. Vanaf nu alleen nog maar covers live.

De jam zet in. Ik ken ze niet maar whow dit klinkt. De lach verschijnt weer en zo ook de armen. Heerlijk. Pop in een jazz jasje, de muzikanten bevlogen, prachtige zang en ruige gitaarsolo’s. Ik hou van de sax, de trompet met demper, New York komt ook voorbij. Heerlijk gewoon. Ik kijk mannen, hij vrouwen. We vergelijken en komen samen tot nog maar net een handjevol. Vloeiende vleugen van geluk. De schoonheid op 1 hand geteld verlaten we de ruimte. De ruimte is inmiddels veranderd van een donker hol met wulps glas-in-lood tot een vloeiende vrolijke goedlachse noot.

Bitterzoet, Mijke's middag 18 mei 2012 , radio 6 opnames.