Syl is fan van Rufus Wainwright

Vandaag hangt een heerlijke gezonde spanning in de lucht. De dag kan niet snel genoeg gaan. Eindelijk half 7 en ik sta nu al in een rij. Vlak voor de deur van de melkweg dat wel. We kletsen de spanning wat van ons af. Wij liefhebbers en de meesten engelstalig. Ik praat met New York achter mij, Leeds schuin voor me, zeer moeilijk te verstaan, Bristall schuin naast me en uit Sittart 2 mannen zonder de vrouwen vanavond. Het vriendje van Leeds is nog op zoek naar een kaartje. De rij zwelt aan echt in no time. Dit is bijzonder vanavond dat staat vast. De spanning voelbaar en BOEM hoorbaar. Je gelooft je ogen werkelijk niet twee eenden botsen boven de gracht en eentje kukkelt de plons in. Iedereen kijkt toe. De vraag rijst: "Wie gaat die dikke eend redden?" Het beest is duidelijk aangeslagen gaat steeds maar weer kopje onder en maakt een zielig geluid. Niemand wil een nat pak vanavond en de spanning is om te snijden. We zijn allen muisstil . Gelukkig de eend is zelfredzaam ineens en net op tijd. De deuren gaan open.

Dit maak ik niet vaak mee. Ik wordt geplet. Mensen duwen me naar voren. Dit is toch echt niet te geloven. Ik sta vooraan vlak bij de kaartjesmevrouw en voel me bont en blauw. Ik mag door en dat lucht op. Iedereen om me heen rent de trappen op naar de Rabozaal. Ik ben best fan maar ha... dit is toch helemaal niet cool. Ik loop de zaal in en mag op rij 9 gaan zitten. in het midden dat dan weer wel. De hele rij 10 is leeg. Ik vraag aan mij buurman wat hij daar van vind. "Ohh", zegt ie. "Die rij is gereserveerd voor de jongens van de Wereld draait door". Zelf kent mijn buurman Mathijs persoonlijk. Ze voetbalden samen en gingen drankjes doen in Cafe de Pels. Voornamelijk in de Parool tijd. Sinds het succes van DWDD zien ze elkaar bijna niet meer en dat is jammer vind ie. Rufus zit nu, terwijl we babbelen bij Mathijs zijn lied te performen in DWDD. Joh dat vind ik een gek idee. Het voorprogramma begint. Wat is die gozer goed zeg. Technisch gezien dan. Ik heb er verder niets mee gek genoeg. Maar ja Rufus moet nog een taxi nemen vanuit Westerpark naar hier en mijn geduld raakt bijna op.

Klaar. Het voorprogramma is gestopt en de lichten gaan ietsje aan. Pauze tot 9.00 uur, half uurtje later dan verwacht. Ja hoor daar komt rij 10 binnen 25 man sterk. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraag aan het kleine mannetje met zwarte bril wie ze zijn. "Wij zijn de vrienden van Rufus" wordt mij verteld. Ik geef hem een hand en we stellen ons voor. Naast mijn achterbuurman met brilletje gaat Jorn zitten verloofde van Rufus. God wat is die man knap. Ik vraag man met brilletje mij voor te stellen en ik krijg een ongelooflijk warme grote hand van Jorn. Hij heeft een donkere zonnebril op. Ik zie zijn ogen niet. Nou ja, het zal wel nodig zijn vanavond. Ik vraag aan mannetje met bril wie al die Nederlandse vrienden zijn van Rufus. Het zijn er zo veel. Hij meldt me dat dat de medewerkers zijn van zijn bedrijf. Het muntje valt bij mij nog niet.

Het wordt donker in de zaal. heel donker. De oranje kaarsen gaan aan. Het wordt muisstil en als schichtige schaduwen betreden Rufus en de bandleden het podium. Rufus zet in. Alles is nog donker, geen gezicht te zien en Candles als opening. Dat is meteen zwaar. De lichten gaan aan en ik ga samen met de zaal in vervoering en even later uit mijn dak. God wat is die man goed zeg, wat een teksten, wat een enorm stembereik en wat een band. Dan opeens begint Rufus over zijn prachtige knettergekke rood oranje glansschoenen en zegt tegen het mannetje met de bril achter mij. "Sorry Victor and Rolf, next time I will wear something of you again." Ik draai m'n hoofd voorzichtig om en kijk weer naar het mannetje met bril en zijn bedrijfsvrienden. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Ik heb net de hand geschud van Victor of Rolf? Mijn hemel. Hij lacht naar mij. Gelukkig maar. Aan sterallures heb je niets zo in de zaal op rij 10. We gaan door met genieten van Rufus.

27 April 2012, de Melkweg

Zie ook de opnames van Rufus in de melkweg op blad: exta column info