Syl is stontziek

Vandaag begint bonkend. De ogen nog niet open of de doffe dreunen kloppen een enigzins ritmisch ritme. Deze ervaring is onbeschrijfelijk en zo vroeg op de ochtend al ingetreden. Ik draai me nog maar eens om. Niets helpt. De bonzende drum gaat dof door en het uitknopje is zoek. Ver zoek vandaag. Niet het allerbeste begin. De dreunen nemen wat af en ik doezel wat weg. De wekker doet me schrikken en de drumbeads gaan nu rap, kloppend door mijn kop. Bah wat een slechte start deze dag.

Ik gooi wat make-up op mijn gezicht en al rennend vlieg ik de trap af. “Laat”, je bent ongelooflijk laat vandaag. Ik race naar de andere kant van mijn stad en snijd wat auto’s af. Ik rij, volgens mij nog net door oranje en dat dan 3 keer. Das wel weer knap. De auto ruw geparkeerd vlieg ik door de poort op naar kantoor. Ik plof op mijn stoel en de uren vliegen vanaf nu. Zaken rammelen aan alle kanten. Ik ben kortaf, korzelig naar iedereen toe. “Foei dat weet je toch dondersgoed?” Dat is niet zo als het hoort. Ik rammel mezelf doorelkaar en et gaat wel weer. De beleefdheid is teruggevonden. Van binnen echter raast een drumband door mijn systeem. Een van ongekende omvang gaat al rennend door me heen.

3 rampen in 1 uur. Vraag me niet hoe maar ik krijg ze vandaag op mijn pad, waarvan 1 kompleet onverwachts. Een, die als een tornado door de boekhouding raast. Een, met een enorm vernietigende kracht. Een, waarvan alle managementlagen meegesleurd worden in de krachtige zwarte tunnel van verderf. Was dat te voorspellen, kon je dit voorzien? Nee helaas. De zwarte gifwolk boven mijn hoofd neemt in omvang toe. Ik kijk met een asgrauw gezicht was beduust om me heen. Een vragende blik maar de antwoorden ontbreken. De drum echter is bijzonder op dreef.

Ik praat wat, relativeer wat, mopper wat en gooi mijn ego in de strijd. Langzaam krijgt de nasleep van de grootste ramp wat meer vorm. De vorm is van belang en met name de grootte. Het einde van de dag nadert. Ik open drie kastjes van verschillende afmetingen en sluit de rampen netjes op. Opsluiten is tijdelijk zoveel is zeker. Ooit gaan de deurtjes weer open. Iedereen met een beetje kennis van zaken heeft de sleutel om dat te doen.

Kennis van zaken, zaken afhandelen das een vak. Ik heb het net besloten. Ik ga dit goed doen. Soms groeien zaken boven je pet dan gaat het om de juiste handelingen. In het ergste geval wordt je meegesleurd en dan worden het rampen. Rampen komen soms voor in een mensenleven. Ze leiden vaak tot niets. Niets positiefs op het eerste gezicht. Het puinruimen vergt moed, kracht en een positieve houding. Ik besluit om af tekoelen in een donker hoekje. Op adem komen en mijn hersencellen hergroeperen tot positief. Nu gonst het in mijn hoofd. Het gonst van de gedachten. Ik zet ze stop, de uitknop eindelijk gevonden. Het is nu heerlijk stil in mijn kop.

Vrijdag 13 April 2012