Retteketetteketet

Het is Zondag. Het regent weer eens. Regen en storm geven aan: binnenblijven vandaag en wat is er dan mooier dan een thuishangdag. Eentje met lekker lang uitslapen, de krant, buitenhof met veel koffie en vers geperste sju, dan muziek en lekker koken. Koken voor vrienden, een heerlijk vooruitzicht vandaag. Vooruitzichten zijn soms cruciaal voor het humeur. Terugblikken overigens ook.

Ik dwaal langzaam af terugblikkend op de afgelopen avonden. Dat is fantastisch om te doen deze zondagmiddag zo tussen buitenhof en koken door. Vrijdag laat de kroeg gevuld, sta ik in het onopvallendste hoekje de week van me af te schudden. Das een fijne bezigheid, eerst alleen, rondkijkend, geroezemoes, een serieus gesprek de 3 heren dan zo schuin voor mij, krantenlezers, coladrinkers, mooistaanmensen, zoendozen en een theemeisje aan de grote tafel helemaal alleen. Nu stromen ook bekenden binnen. We kletsen, harder en nog harder en dan op zijn hardst. De week doorgenomen, de politieke stellingen omvergeworpen, dan het zwaarste stuk hoe staan we in het persoonlijke leven en als klapper de voortuitblik. Die is niet altijd rooskleurig, of gebaseerd op zekerheden en eenmaal het plaatje geschetst, doorgesproken op mogelijkheden, gevoelens geuit is het tijd voor een hoop lol. We staan open voor de mensen om ons heen. De avond was feest een waardevol feest.

Zaterdag, shit we zijn te laat in de cotton club. De band is al begonnen een half uur eerder, getver geen plek meer aan de bar en geen kruk meer vrij in de ruimte. Hmmmmmmmm niet zo klagen daar krijg je rimpels van. We hangen half aan de bar, gezellig we drinken luisteren naar Ben Schroder op drums en de sax, vet zwoel dit keer. Geen scheurende klanken maar de jazzy Sunday laid back afternoon sound. Ik denk er nu aan terug, het is immers zondag en de muziekbieb raadplegend wordt et Etta James deze middag. “Work with me Annie”, “Dance with me, Henry”, en haar album “At last”. Mooie sax, lekkere piano sexy stemmen. Ze komen langs vanmiddag en dat kookt fantastisch.

Nog 3 uur te gaan dan staat de visite voor de deur. Ik doe de zuiglam, das een makkie echter het toetje Banoffee Pie wordt verzorgd door mijn zoon. Met ouderwetse condensed milk die zowaar veranderd in caramel. Dat is echter niet zonder gevaar. Ik kijk schuin op van achter de computer, tussen de Etta beats door. We hebben er een drumkit bij. Ik weet nog niet goed wat ik hier van moet denken. Ik kijk toe op de pan met het blikje dat staat te dansen in kokend heet water. Retteketteteketet. Dit zal zo doorgaan de komende 3 uur geheel niet in de maat met Etta. Gelukkig een mededeling vanuit de keuken we zijn al een uur op weg. Het gevaar schuilt in de nuances. Het gesloten blikje met de condensed milk MOET onder water staan, geheel welliswaar. Zo snel als de bovenkant droog komt is ons een bom beloofd. Het blikje zal exploderen. In welke staat de melk op dat moment zal verkeren geeft de smeerboel aan. Nou dat is niet mijn vooruitzicht van deze zondag. Zoonlief pakt de gitaar ter hand en speelt harde noten. Ik vergeet het gerammel in de pan en de gedachte op de klap die ik hoop, nooit komen gaat. Ik pak een goed glas wijn. Ik sluit aan naast de live muziek en geniet, alleen al van de gedachte wat nog komen gaat.

Zondag 22 januari, lekker vanuit huis