Syl gaat naar de verjaardag.

Vrijdagmiddag, nog net licht, loop ik de boekenwinkel in, gesitueerd op stand en alles keurig geordend. Ik loop tegen de richting in en lees zowaar alle titels op zijn kop. Banend door de drukte heb ik precies 10 minuten om dat boek te kopen waarvan ik weet dat gaaf is om te geven. Gerenomeerde namen, gekleurde vrolijke omslagen, Wij zijn ons brein: van baarmoeder tot altzheimer, dat is immers mijn laatst gelezen boek , maar nee dat allemaal niet. De tijd vliegt en inmiddels loop ik met de titels mee. Mijn blik valt , precies op tijd, op “Ouwehoeren”. Ik pak het snel en spurt naar de kassa. Dit is wat ik zoek geen enkele twijfel, dit past precies bij de avond die komen gaat. Met een brede glimlach loop ik over de drempel de schemer in en de prachtige verlichting in de Beethovenstraat kleurt ook mijn gemoed.

Ik kijk door het raam en het ziet zwart, langzaam en voorzichtig geef ik deur een druk naar binnen. Ik baan een voorzichtige weg naar de bar. Hallo, hoi, haaaai, ik zwaai naar ver achter en dan: “ wat ruik je lekker”, een dikke zoen en ook een glas. Mijn jas gaat aan het haakje en zo ook de tas met mijn nieuwe aanwinst die ik straks even verderop op de Zeedijk geven mag. Ik ben laat voor mijn doen op Vrijdag. Ik schuif aan maar iedereen staat op en loopt weg. Daar zit ik dan met mijn aangeboden drankje alles om me heen leeg zowaar. Het is 8 uur etenstijd ik ben absoluut laat. Dan een “Hey, hallo” uit de hoek van de kroeg. Ik lach en ze vragen schuif je aan? Dat doe ik graag en verplaats jas en tas. Ik zit nu in een schemerig hoekje , kaarsen aan mijn eerste glas en de tafelgnoten halfdronken. We lachen om van alles en nog wat, voeren gesprekken over kleur , zwart en wit. "Alles danst" wordt mij medegedeeld.

Dan komt de wenskaart op tafel die ik nog schijven moet. Ik doe snel een groet op papier en het ludieke idee onstaat. Na al dat ouwe hoeren hier aan tafel wil iedereen ook een bijdrage leveren. Dat mag van mij maar onheil nadert. Ze zijn wild, enthousiast al flink wat heen, het glas valt om, de letters vervagend. Het maakt mij niet uit ik pak viltjes en dep droog. Ik heb besloten dit past bij de avond.

Het is genoeg ik ben op dreef het is tijd om te gaan een paar deuren verderop. De Zeedijk is prachtig zo laat op de avond. Het Mandje zit al behoorlijk gevuld. Ja gelukkig ik zie de jarige job. Dikke dikke zoen en gefeliciteerd het boek wordt uitgepakt. Een kreet en jaaaaaaaaaaaaaa leuk. Ze rent naar buiten en laat trots haar nieuwe aanwinst zien. Die had ze zo graag gehad. Mijn avond voelt goed. Ik schud handen en ouwehoer er nog een potje op los. Aan de klets en al dansend kom ik de avond door.

Zeedijk 2 dec 2011, Een vrijdagavond op de dijk

Sylvia