Syl te vrij?

De dag vangt vrolijk aan. Het is 4 April en de tram stuitert IJburg af richting de koepelkerk. Aan de overkant moeten we wezen. De hotel butler, strak in het pak met hoge hoed wijst   ons olijk de weg. Zakenmannen draaien door de draaideur naar buiten. We durven ook te draaien maar dan naar binnen. De marmeren vloer blinkt. Wegwijsbordjes navigeren ons richting de bar van het Renaissance Hotel. We worden begroet met een vrolijk glas rode bubbels voorzien van een complementair glazuurkersje. Ik zoen Ronald een hartelijke groet met de tulpen van Henk op de achtergrond. Zo de lach blijft voorlopig op mijn toet. De snelle tulpen, Ajax, XXX, I-Amsterdam en de barruimte straalt een rode gloed. Ik klik met de obers strak in pak, haren in de glanzende gelatine en geef Ronald een heerlijk glas zoet op zijn verzoek. We roken wat en de weg er naartoe is lang. Heel erg lang. De pijn op zijn gezicht doet me verdriet. Dat heeft hij voor Henk over. Dat noem ik regelrechte passie en we gaan samen op zoek. Op zoek naar de R. 

De R gaat op reis. Na wat speurwerk langs prachtige opgestelde schilderijen zien we de R naast het podium verschijnen. Een echte Henk Veen, onmiskenbaar. De achtergrond schreeuwt voorzichtig “Rlifelive”. Ik laat me bijpraten door Francisca, een charmante dame en deze R, beschilderd door Henk mag op reis door mijn Amsterdam. Ik krijg kippenvel bij het verhaal. De hotelgasten vertellen hun mooiste Amsterdamse plekjes en de R zal daar  verschijnen. De R zal na zijn reis weer feestelijk worden onthaald door het Hotel en misschien ben ik er dan ook weer bij. Ik wil natuurlijk alles van zijn avonturen in beeld en de ervaringen van mijn mooie stad meebeleven. 

Peter Faber betreedt het podium en hij past precies. Zijn werk is ijzersterk en spreekt me erg aan. De stichting helpt, jongeren die het moeilijk hebben aan creatieve positieve energie. Dan komt er een golf van woordgeluk de zaal in denderen. Evenzo rolt een vloed aan Russische componisten, wel vijftig, in een bijna onmenselijk vlot tempo de bar in. En ik, als een van de vele toeschouwers, word bedolven onder een krachtig positief energieveld van geluk. Ik straal nu inmiddels en knuffel Henk. Dit is mooi. Dit is Henk zijn werk als we afdalen naar de tunnel die ons ondergronds leidt naar de koepelkerk. Grappig want ik wist niet van het bestaan. Hier hangt Henk. Heel veel Henk Veen. Wat een kleurrijk schouwspel en de tunnel straalt. De tunnel geeft, ja de tunnel geeft positieve energie. Ik loop voldaan naar buiten. Ik straal, ik lach, ik bewonder en ja ik leef. 

4 April 2014. Openingsexpositie; “Te Vrij, Dat Zeg Jij”

Henk van Veen. www.henkveen.nl

Renaissance Amsterdam hotel. http://renaissance-hotels.marriott.com/events