Syl weet nu hoe het voelt.

De muziek brult uit de speakers bij Harley's op de eerste verdieping. Ja inderdaad van Harley Davidson, de motormuizen die er altijd zo fris uit zien als ze afstappen van hun stalen rossen. Na 15  minuten Afrikaanse zon moet ik, inmiddels een transformatie ondergaand tot  rode kreeft, naar binnen en schuif aan bij de lokale bevolking. 2 mega schermen achter de bar geven ons cricket en een voetbal voorbeschouwing.  De kerstboom wordt opgetuigd. Alle kerstbomen zijn wit. Vanochtend in de shopping mall ook al. Das bijzonder. Waarom zijn de kerstbomen hier wit? In Nederland  voert groen de boventoon. Ik ga op onderzoek.  De dame naast me rookt een sigaret aan de bar. Huh? Binnen roken? Op alle familie buitenterrassen word ik vriendelijk verzocht mijn sigaret uit te drukken. Jaha ik poog te begrijpen. Waarom staat de bediening  overigens met de rug naar me toe? Ik wil heel graag een asbak ineens. De crew gaat rustig verder met enorme hoeveelheden kerstversiering.

Een opgezette kerstman op een Harley rendier wacht naast de Christmas crackers op een mooie plek in de zaak. De dansring is voorzien van gekleurde flikkerende lichtjes en de test 1 ,2 test 1,2 is in volle gang. Als de test geslaagd is en de lichtjes flikkeren op de muziek gaan er onmiddellijk pullen bier in de mannen.  De lunch laat nog even op zich wachten. Mousa de barman uit Zimbabwe praat  veel, is nieuwsgierig en absoluut overwerkt. 4 uur slaap, dat was et deze nacht. Hij gaapt  een schandalige gaap voor mijn neus en ik snap et meteen.

Een niet zo geheim luik onder de 2 tv schermen leidt naar een zekere opslagruimte en de barmannen kruipen, met of zonder peuk heen en weer. The famous mojo jam jar? Huh? Was dat? Er gaat van alles in. Ik wil et niet weten maar het eindigt met kersen uit een pot uit de koelkast.  Waarom wil iedereen hip uit een weckpot drinken?. De recycle upcycle trend. Schei toch snel uit hier in deze tent. Vandaag voel ik twee werelden. Typisch Engels  aan de drinkerskant van de bar en de andere wereld de harde werkers van diverse roots. Ik ontmoet twee werelden. De harde werkers lachen blijven aardig werken 16 uur per dag voor een habbekrats. De Engelstaligen die supersnel verbranden in et zonnetje laten we maar zeggen, hebben hun nukken. Niet de aardigste van een zeker menselijk geslacht in deze contreien, ik neem het woord slavendrijver zeker niet in de mond.

De man met rug naar me toe staat nog steeds zo en ja tijd om het terras op te zoeken. De schaduw is daar inmiddels gevallen. Lunchtijd dacht ik zo. En ik loop rap naar buiten. Broodnodig ook en klaar ben ik met de situatie. Het personeel deels betrokken en deels bezig in een  eigen wereld. Degenen die klaar zijn met deze wereld hebben tekst op hun voorhoofd :’Ik heb schijt aan jou”. Dat tonen ze niet graag want dat kost fooi,  vandaar de rug in beeld. Ik word over een kam geschoren  met mijn huidskleur motormuismedemens,  die paar procent die het voor de rest verkloten.  Ik ben zo niet  maar dat ziet niemand. Het oordeel is geveld bij binnenkomst. Deze dame verbrand ook snel.

Ach ja de Witte kerstbomen, laten we het maar houden op contrast. De zomer begint in Afrika.  Alles is supergroen, de vogels maken nestjes van mooie verse buigzame takjes en sprietjes. Wit steekt mooi af. De blaadjes in Nederland zijn  al  van de bomen en we verlangen naar groen en dennengeur. Wij missen nog net de  sneeuw.  De witte sneeuw waar we naar hunkeren met de kerst. Zodat de groene bomen prachtig  mooi tot hun recht komen. Witte bomen in een groen landschap is in Afrika een contrast. Voor deze keer laat ik “prachtig”  in Afrikaanse omstandigheden even in het midden.

Gauteng, Bedfordview 27 november 2016.