Syl en nostalgie

Zonnig rood zijn de blaadjes aan de overkant. Een treurige hangplant die van groen naar rood is verschoten. Nu valt het pas op. De blaadjes vallen op de ijskoude grond en kleuren geel. Even verder galmt een scooteralarm en ketst tegen de punaisebouw gevels. De straat is eenzaam, de vogels zijn met de noorderzon vertrokken en de kinderen spelen binnen voor de open haard. Het dance event A.D.E. gaat bijna aan me voorbij tot een opera langskomt deze week. “Before present” , de nationale opera en ADE gingen hand in hand en creëerden het beste van 2 werelden. Prachtige operastemmen, een sopraan, alt en een bariton klinken door de enigszins verwarmde tent op het Noorderlicht terrein. Een coole percussionist slaat op  een metalen slakom. Het geluid is vervolgens bewerkt met wat elektronische frutsels en doet ons verrast opkijken. Wat een tof geluid. In de opera blikken we terug op het heden. Dat ziet er verdrietig uit vanuit de toekomst gezien. Nostalgie en zijn ontevredenheid. Heel misschien ga ik het essay lezen dat hang nog even van mijn stemming af.

Het gebouw is rood. Zo rood als de blaadjes aan de overkant. De Amsterdamse vlaggen hangen uit en we zijn welkom. De zaal is een kleine verrassing, bruisende champagne, ronde tafels prachtig opgemaakt en gedempt geroezemoes van zeker 50 man. De zaal is rood, Dikke gordijnen verklappen het theater. Een opera diner en alleen omdat ik nog wat langer in het kikkerlandje moet blijven. Ik kom al snel uit mijn herfstdip ook al was ik dat niet van plan. De tafelschikking eenmaal begrepen gaat het doek open en “die zauberflöte fangt an”. Mozart doet zijn best en de acteurs zijn van hout. De dansende draadjes fascineren mij en ik vergeet naar de marionetten te kijken. Dat vraagt om een kijkje achter de schermen en ik vind een medetafelgenoot.

Iedereen krijgt na het toetje een rondleiding voor op het podium in de fascinerende wereld die draadjes aan een houtje heet. Getweeën duiken we achter de dikke rode gordijnen om vervolgens betrapt te worden achter de coulissen. We lullen als brugman dat we de enige zijn met toestemming van onszelf. Snel schiet ik plaatjes van het podium opzij. Achter de schermen. Dat vind ik nu eenmaal kicken. Zo heb ik ooit mijn studie uitgekozen, Decorbouw en standbouw, waar overigens niks van terecht is gekomen. Achteraf gezien maar goed ook.

De wereld is veranderd. Ik blik terug in de tijd en laat foute besluiten de revue passeren. De goede stappen zie ik niet op decorbouw na. De negatieve gedachten flitsen door mijn kop. De wind is guur, de zon zakt onder en het rood aan de overkant valt nog meer uit. De herfst blues zijn begonnen. De zondag paniek slaat toe. Ik raas door het verleden en draai snel wat muziek. Ja heerlijk dat helpt. Wel in de goede volgorde eerst nostalgisch terugblikken en dan weer positief vooruit.

Zondag 23 Oktober,

Tindersticks.This fire of autumn :

https://www.youtube.com/watch?v=xeAKMa17Zrc&list=RDxeAKMa17Zrc#t=128

My oblivion:

https://www.youtube.com/watch?v=r9_vZNGSHms&list=RDr9_vZNGSHms