Syl op derde kerstdag.

De zon schijnt en de strakblauwe hemel lacht de dag en mij tegemoet. De dagen waren vol gezelligheid en bourgondisch helemaal in orde. Een goede kerst is pas feest als de politie aan je deur is geweest. Deze kan zo op een tegeltje en niks was minder waar dit  jaar. 2^e kerst eindigde in de ochtend zo tegen tweeën. “ding dong”, we doen de deur open en ik kijk in de kijkers van een jong agent die samen met een nog jongere agente vrolijk komen vertellen dat geluidsoverlast gemeld is. Ze kijken even naar binnen en zien precies 3 man. Ze lachen harder en ik natuurlijk ook. We melden dat we het raampje dicht zullen doen en de ruimte wordt weer bunker. Vrolijk wensen ze ons nog veel dansplezier en daar gaat het jonge agentstel weer. We zwaaien ze de straat uit en vieren rustig verder.  Ik denk vandaag nog steeds wie nu het belletje heeft gepleegd tot overlast. Dolkomisch was het want ja de agenten verwachten natuurlijk een ruige bende met lallende mensen op straat en een live band dj gebrul uit de speakers en gebroken bierflesjes op de grond. Niet twee dames en een heer in prachte feestkledij die nog keurig uit hun woorden kwamen.

Zal mij benieuwen of die mensen ook  de politie bellen als de buren even verderop weer een salsafeest hebben en tot vijf uur inde ochtend staan te schreeuwen op straat. Ik heb het nog niet meegemaakt. De avond is bij deze memorabel te noemen.

Om mijn routine niet te doorbreken ga ik heerlijk naar de kletskop. Het is immers vrijdag, derde kerstdag of niet, dat mag de pret niet drukken. Lieve vrienden, mooie mannen, goed gesprekken en een verrassende wending midden op de avond viel me ten deel. Zwevend ging ik op huis aan en even zo zwevend stond ik vandaag weer op. Even time out na 12 dagen vrolijk feesten. Even bezinning en hopen dat niemand me belt om lekker wat te drinken in de stad. Tring zegt mijn phone en ja hoor kom je gezellig even aan?  Borreltje doen op de dijk? Ik snik van binnen ik wil zo vreselijk graag maar mijn lijf zegt nee. Ik app een vraagteken met pijn in mijn hart. Dan breek ik langzaam af probeer stand te houden en helaas, ik zwicht. Ik zwicht tegen de eenzaamheid en de vier muren om me heen. Ik ren naar de tram, de lach op mijn toet van oor tot oor. Die neemt niemand mij vandaag meer af.

3^de kerstdag 2013.