Syl wervelt

De regen klettert en de stad is waas vandaag. De ochtend overgeslagen start ik deze treurige dag met een dosis gezonde tegenzin. Amsterdam is vandaag een badkuip, het water staat aan mijn voeten en ik geloof dat ik bijna verzuip. Verzuip in dronken gedachten, die voorbij razen met een snelheid die schier onmogelijk blijkt te zijn. Ik tol op mijn benen van schrik en val nog net niet om. Om de domme negativiteit in mijn hoofd te remmen schallen de  Tindersticks uit de speakers. “The Something  rain”. Teder trekt Tindersticks mij een gedetailleerde wereld van treurnis, deceptie en melancholie in. Een warme, bekende wereld, maar wel voortdurend bedekt in motregen. Nou dat past dan mooi bij deze zondag.

Mijn hersenspinsels hergroeperend poog ik het papier te raken. De drukte in de bovenkamer laat onverlet en met een vloeiende penbeweging loop ik langzaam leeg. Twee  volle dagen Amsterdam en ja ik heb genoten met volle teugen.  De buurten waar ik normaal niet kom weer eens verkend en vele mensen kwamen op ons pad. Aandacht krijgen is een groot geschenk en de lach ging vanmiddag pas van mijn toet. Vanochtend vroeg zaten we nog in de nazit bij de Ooi waar de gitaarsnaren werden beroerd. De mensen lachen, zingen, spreken over gekke dingen, afgunst, berouw, dood en overspelig gedrag om met veel wijn goed na te spoelen. Het dansen zat ons ook nog in de benen. Het kijken moe restte ons de helse rit met de nachtbus naar IJburg terug.

Het leven laat me leven in een pas die ik uiteraard zelf bepaal. Mijn pas dit weekend was gemiddeld 6 km per uur. Dat lukt 2 dagen en dan gaat de rem erop. Zondag rustdag en ik lach van binnen. Ik lach om de gekke dingen die gister zijn gezegd of liever vanochtend vroeg. “Fieselefoselen”, hoe bedoel je? Wel eens van gehoord maar wat betekent het dan toch? Nou daar hebben we heerlijk over gediscussieerd met veel gebaar en drama en voordoen als een klein toneelstukje. Maatje. Maatje worden met iemand? Echt een vreemd woord, zeker als je het  vaak achter elkaar zegt. We zijn allen een andere mening toebedeeld over de betekenis van maatje zijn met iemand. Volgens mij ben je dan gewoon vriend van iemand en niet meer dan dat. We spreken ook nog even over de bardame van onze danstent. In korte tijd is ze geen maatje geworden van 4 vrienden van me. Haar pestbui heeft ons geraakt. Het ging allemaal nergens om. Fatsoen is misschien het goede woord en de manier waarop ze ons, vrienden van de kroeg en de dijk feilloos in het harnas jaagt was niet fatsoenlijk en getuigd van domheid. Gebrek aan mensenkennis, zelfkennis en zelfoverschatting. Als ik aan haar denk ben ik blij dat ik  haar even niet meer hoef  te zien. De werkweek begint weer gauw. Een ander ritme zal ik leven. De vijfde versnelling gaat erin. Maar een ding is zeker ik kijk dan ook weer uit naar de volgende vrijdag en het delen van lief en leed.

 Zondag 13 Oktober.