14 Juli een prachtdag

Zo daar zitten we dan aan de lunch op de Nieuwmarkt. Heerlijk warm zonnetje schijnt, live jazzy muziekje op het plein naast de waag af en toe  applaus en ik vervaag in fijne gedachten. De rosé doet zijn werk en ik ben goed gemutst. Ik worstel me zoals altijd door het heerlijke broodje met een onscherp mes. De zonnebril moet op want de avond zit nog in mijn hersenpannetje  te dansen  en ja voor niets gaat de zon op.  De wandeling vanochtend vroeg door de Jordaan was weer eens van een zeldzaamheid zo schoon. De marktkoopmannen zijn nog niet  echt wakker en daar sluit ik me graag bij aan. De koffie geurt en de nootjes worden vers gebrand. Het is bijna tien uur in de ochtend en ik verdwijn nu al  weer in een zoete roes van lieve gedachten.

De scooters razen, fietsers bellen luide klingels echter tevergeefs. De toeristen drammen en kieken er op los. De lange jurken slepen het trottoir prachtig schoon. De deuntjes uit de  cabrio  maakt me vakantievrolijk. De felgekleurde gele hesjesagenten op motoren sluipen als wespen door de smalle stegen. De chinezen doen chinees en de knäckebrödjongelui naast me zijn nog in winterslaap. De mannen  aan de overkant lopen hand in hand en lijken verliefd. De lelijke kortebroekenparade met vlotte gympen en foute sokken en de veels te witte engelsen sjokken ook voorbij. De meisjes van de Albert Hein hebben pauze en roken wat af. De felle neon tricots van de dames uit de buurt doen zeer aan mijn ogen. Ik stuiter inmiddels  en het is pas tegen twee uur. Wat is deze stad toch wonderschoon.

De hond die schurkend lui zijn kont schuurt tegen een dikke boom kijkt me recht aan. Ik kijk minutenlang in prachtig blauwe trouwe hondenogen, verlies de strijd en kijk als eerste weg. De lunch in de schaduw, de tweede rosé in de zon ik kom bij, ik knap op en wil van dit terras eigenlijk niet weg. De zaterdag start als een vogel in vlucht. De schapenwolken verdwijnen de muggen ziften en ik ben gewoon, doodgewoon blij met de dag die zo prachtig start. De lunch verwerkt loop ik over de Zeedijk met de intentie naar IJburg te gaan. De intentie is goed zoveel is waar. Ware het niet dat zo tegen 3 uur de Ooigangers me tegenhouden. Een heee en een hallo een glas en een goed gesprek. Lekker buiten uit de wind zetel ik me op het zinken dak. De zon schijnt hard de mensen kijken  blij en zo ik ook. Ik heb het avondeten ook maar weer eens glansrijk gemist.

 14 juli 2014