Syl bekent kleur

De lucht is licht en de straat opnieuw wit. Wit licht is gek in de zin dat het geen tint is. Om die reden is wit licht geen kleur. Echter wit licht wat door een prisma valt breekt uiteen in alle kleuren. Wit licht bestaat uit alle kleuren van het kleurenspectrum. Een wit tapijt echter is een tint wit en dus een kleur. De tint heet dan sneeuwwit of hagelwit. We associëren er op los als het moet. Dat maakt wit zo boeiend. Wit is voor mij een steunpilaar, rust in mijn hoofd en een kleur relatief vrij van associaties.

Mijn neus zit verstopt en mijn oren zijn dicht op een nare tuut na. Die tuut gonst af en toe door mijn hoofd en de drumband bonkt in mijn kop als ik buk. Ik ben ziek en blijf lekker in bed. Ik face book wat en google nog wat maar de woorden dansen als snel als op erg drukke carnavalsmuziek. Ik klap de laptop weer dicht en ga aan de soep. Soep is echt alles wat ik lust. Ik leef dit weekend op soep en thee. In de ochtend mag ik aan het sap. Voor de verandering en vitamines. Het hele weekend lijkt verkloot. Ik loop wat door de witte kamer, denk aan niets voor zover mijn hoofd dat toelaat. Ik duizel door de dagen en schrap alle geplande dingen. Dat maakt me ook nog eens ongelooflijk boos. De onmacht in mijn lijf is groot en ik doe snel een dappere daad.

Mijn zoon chauffeurt me over het witte wegdek naar de groene loods. Ik ben razend blij. We begroeten Jan en gaan ook weer snel. Daar ben ik normaal gesproken niet van en bij Jan gebeurt dit verdorie nu al voor de tweede keer. Ik beloof beterschap. We racen naar huis en ik ren naar de piano, scheur onderweg vol ongeduld het knappertjesfolie van het doek en zet mijn nieuwe aanwinst snel neer. Het gaatje in de muur laat op zich wachten. Dat is van latere zorg. Ik ga tegenover het schilderij zitten en mijn hoofd zit onmiddellijk vol. Vol met gedachten. Ik schrijf ze op, zoveel  heb ik net besloten. Ik spaar ze, de wilde associaties die onmiddellijk in me opkomen. Ik spaar ze voor later. Nu nog geen idee waarom. Maar ja er zal wel een reden voor zijn.

De ruimte is wit. Echter het witte vlak wordt na 7 jaar voor het eerst weer doorbroken. Doorbroken met voornamelijk een prachtig paars, veel zwart een lichtpuntje wit, nog meer lichtpuntjes en een spatje helder groen. De vormen zijn bizar en dat is fijn. Daar kan ik veel mee. Dit gaat nog lang duren. Heel erg lang zal ik met mijn nieuwe aanwinst bezig zijn. We zullen vanaf nu  samen in deze ruimte moeten leven.  Ik kijk blij en mijn weekend kan niet meer stuk. Voordat wij één worden met deze ruimte? Dan zijn we zeker weer 7 jaar verder. Mijn huiskamer wordt steeds meer thuis. Dat is fijn. Het ritje naar Jan was weer genoeg actie voor vandaag. Mijn kop bonkt er al weer lustig op los. Ik ga mijn bed maar weer opzoeken. Ik sluit mijn ogen en denk in vele kleuren. Ik lach en val lachend in slaap. Kleuren brengen mij in ieder geval geluk. Ik word vast snel weer bet

10 Februari 2013.