Syl naar TokoMC

De sneeuw zit in de lucht. Het terrein tot aan de kerktoren van Ruigoord ziet wit. De bomen steken als luciferstokjes in het witte dons dat de velden zo prachtig bedekt. De wandeling naar de bushalte is prachtig, tenminste voor de oplettenden onder ons. Ik sta naast kleumende mensen die mopperen op de bus. We worden in gedachten geteld. Het busje is maar voor 8 personen, nummer 9 moet lopen of een half uurtje wachten. Het is immers crisistijd en de touringcar is geschrapt op dit uur van de dag. Het is nog vroeg, half 4 om precies te zijn en ik heb pret. Met mij, nog een collegaatje. We lachen en zeggen maffe dingen. We zitten gedrieën in het busje op een rij. De urban trends worden rap besproken en mijn buurman is extra blij. Zijn wens was tussen twee dames in en die is uitgerekend vandaag uitgekomen. De Fyra komt voorbij maar niet ongeschonden. We lachen om gekke zinnen, hilarische grappen en we hebben lol.

Sloterdijk is zoek. Alles is wit en ondergedompeld in een koufront. Wij laten ons niet kisten en rollen de trap op naar boven. Daar gaan twee sporen naar Vlissingen. We twijfelen en worden gelukkig snel verlost van vreemde gedachten. Het NS-mevrouwtje met fluit  en komisch hoedje op, spreekt ons aan en meld dat de trein met bestemming Vlissingen op spoor 12 naar Amsterdam CS en Lelystad gaat. Het kleine dikke NS-mevrouwtje met fluitje rent van spoor  12B naar 12A en weer  naar 12B  om iedereen te verwittigen. Buiten adem komt ze weer langs ons en moppert wat gevatte zinnen. Dan roept de omroeper eindelijk om wat het NS-mevrouwtje zo graag wil horen. We hebben allen lol. Het NS-mevrouwtje is zichtbaar blij en wij dus ook. Ze heeft wat weg van Tommy Cooper. De trein op spoor 12 gaat naar Lelystad. We stappen vertraagd in en de trein rijd vervolgens achteruit.

Ik neem na een rit van 6 minuten wonderlijk wit landschap afscheid van mijn collega’s en zwaai de NS uit. Die toeren nog een stukje verder het land in en ik ga naar TokoMC om Mijke’s middag weer eens te beleven. Ik loop de warme Toko in en bestel snel een thee. Mijn gezelschap van de middag is nog niet gearriveerd en ik moet nog snel mijn vingers ontdooien. De huisband Obsessions is alvast begonnen en ik deun en stampvoet alvast mee. Ik ben klaar met  het hoofdstuk thee en loop de zaal in. Ik zie weer de jazz bekenden en groet ze met verve. Op de bühne verschijnen  prachtige dames met sensuele lippen, prachtig haar en zwarte jurkjes die de vrouwelijke vormen onmogelijk kunnen verhullen.  De band is genaamd B-Movie Orchestra  en doen zeker hun naam eer aan.   B- films  uit de jaren ‘60 en ‘70 en dan daar de muziek van in een nieuw funky jasje. De drummer mag aan het woord, voormalig Junkie XL, Baz Matti en hij verklaart het liefst naïef soft erotisch als "BlackEmanuelle" of spaghetti western style als "The Good, the Bad and the Ugly" te willen spelen. We luisteren en kijken met pretoogjes naar de fantastische performance van de band. Dit is meer dan fun, dansbaar en spannende muziek. Dit is kicken. Ik ben gek op saxofoon, blazers in het algemeen en deze middag zit ik meer dan goed.

We verlaten tegen zevenen de ruimte en de zangeressen, de bands, het publiek en wij twee waren goed op dreef. De klanken galmen nog in mijn hoofd terwijl de sneeuw knispert onder mijn winterboots. De hemel is zwart, de aarde wit. In denk in 50 grijstinten en lach de avond tegemoet.

 http://www.youtube.com/watch?v=T2TnxsLEBTQ

Vrijdagmiddag 25 Jan 2013, TokoMC.