Syl naar Chez atelier

De zon schijnt vriendelijk op IJburg en de vogels fluiten of hun leven er vanaf hangt. De kids bevolken de straat met rode brandweerauto’s, fel blauwe rolschaatsen en maffe gele helmpjes op hun guitige koppies. Druk gekwebbel komt er uit hun toetjes. Want kletsen? Dat kunnen die IJburgse kinderen als geen ander. De 3 en 4 jarigen voeren oeverlange discussies. Moeilijke vragen worden gepareerd met een wedervraag. Daar kunnen wij nog wat van leren. Af en toe word het eentje teveel. Dat kleine mannetje verheft dan zijn stemmetje en iedereen is even stil. Het is voor mij een hele geruststelling dat ik zo dit zonnige eiland verlaten mag.

Ik ga iets atypisch doen. Ben gek op openingen van exposities van mooie kunst maar vandaag ga ik naar de afsluiting. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit eerder heb beleefd. De zon schijnt nog steeds gaandeweg de warme tramrit naar Chez Atelier in  de Witte de Withstraat. Ik zwaai de deur open en de kleuren spatten van de muur. Een heel andere sensatie dan de openingsexpo in november. Daar zag het zwart van de interessante mensen alvorens de kleur op je netvlies belande. Nu is de ruimte prachtig wit met veel kleur en Hans is snel gevonden. Bert overigens ook en als snel trekt de wijnverteller Arend Jan mijn bijzondere aandacht. De tafel vol met lekkers en ik,  die net had  besloten deze maand niet drinken. Dit wordt een bijzondere uitdaging. Ik vraag om kleine, piepkleine glaasjes van dat heerlijke nat. Na 2 slokken moet  ik het restantje tot mijn grote verdriet weggeven aan mijn gezelschap van de middag. Ik doe dat gedwee en snik van binnen.

Gelukkig heeft de wijnverteller uit Laren mooie verhalen over wijnen, streken in Frankrijk en minder mooie over IJburg. Zwolle komt ook nog eens voorbij. Mijn oude staptent bijna 30 jaar geleden op de grote markt in Zwolle wordt aangehaald. We dansten daar soms boven en na eeuwige vebouwingen weer beneden in de kelder. Goh wat hebben we ons als 17 jarigen een jaar of 5 nog heerlijk  lopen aanstellen aldaar. Mijn geheugen frist op en ik luister met liefde naar de wijnverhalen.

Meer bekenden komen binnen en we zoenen wat af. Ik word weer heerlijk druk van binnen, meegesleept door de kleurrijke omgeving en het bonte gezelschap. Ik moet even tot rust komen in mijn hoofd. Loop de appelloze tuin in en steek een sigaar op. Ook dat trekt weer de nodige aandacht naar buiten. Binnen enkele minuten staat daar zo een beetje iedereen en ik deel sigaren uit. We blazen wat witte sliertjes omhoog en we zakken bijna een verdieping omlaag. De planken kraken en we grappen wat. De  houten planken nat en het kleedje verzadigd met water kijk ik eens rond en geniet van de verhalen over het damhert, neuken maar dan heel veel, warmte,  water en nog zo wat. We lachen allen en helaas het einde voor mij nadert. Mijn gezelschap heeft beloofd om te koken en de tijd vordert rap.

Ik ben niet goed in stoppen. Dat is nu eenmaal mijn verslaving.  Ik wil door, meer, gezelligheid, praten, vrienden om me heen. Met pijn in mijn hart verlaat ik na vele handen schudden de prachtige ruimte. Wat een gastvrijheid. Een prachtige middag loopt ten einde. Ik zit in de tram en ben stil, op het depressieve af. Ha, mijn gezelschap heeft wat te stellen met mij. Maar ja dat weet je van te voren. Voor meerdere zaken kom ik terug naar het atelier. De eerste die jarig is hier in de buurt of in mijn vriendenkring  krijgt van mij een prachtig cadeau wat ik kopen ga bij Bert.  Dat heb ik net besloten in de tram. Om mezelf op te fleuren geef ik mezelf dan ook een set. "Bert je bent nog niet van me af."

6 Januari 2013, Chez Atelier, Bert Wouters. Afsluiting expo True Colors.

met: HansMader ( www.hansmader.com )

en La source des Vins, Arend Jan van  den Broek, importeur en wijnverteller